Robert van den Broek – speler van het 1e van VV Lunteren
“Ik wil mezelf in de spiegel aan kunnen kijken en zeggen dat ik er alles aan heb gedaan om weer te kunnen voetballen.”
Aan het woord: Robert van den Broek, speler van het 1e bij VV Lunteren en herstellende van een zware blessure. Het was in een oefenwedstrijd tegen Harskamp dat Robert zijn kruisbanden en meniscus scheurde en de binnenste kniebanden verrekte. Als voetbal je lust en je leven is wat blijft er dan over als je voor lange tijd uitgeschakeld bent?
We spreken elkaar over het belang van gezond en vitaal leven en over welke impact het heeft op je leven als lopen, laat staan rennen of voetballen, niet vanzelfsprekend blijkt te zijn.
Het is maandag 9 oktober en vandaag is oudste zoon Jaxx twee jaar geworden. De jongste Van den Broek, Sil, nog maar zeven weekjes oud en precies op tijd geboren, ligt te slapen in de box. Aan tafel bij de familie van den Broek praat ik met Robert en zijn vrouw Shasa over de voetbalcarrière van Robert.
Van jongs af aan heeft Robert bij Lunteren gevoetbald. Eerst bij, wat toen nog, de F-jes, heette en vanaf z’n achttiende bij het eerste van Lunteren. Nooit was er een club waar hij liever had willen spelen dan bij deze voetbalclub. Een club waar de saamhorigheid groot is en mensen voor elkaar klaar staan. Een club waar je wordt gewaardeerd. Een club die gedragen wordt door het werk van veel vrijwilligers. Een club waar je op zaterdag gewoonweg je tijd door wil brengen omdat het er altijd gezellig is en je altijd ergens aan kunt schuiven. Dat gevoel, dat ons-kent-ons gevoel – ja daar voelt Robert zich thuis.
Dus toen hij geblesseerd raakte was stoppen niet het eerste waar hij aan dacht, maar juist: “ik wil weer terugkeren naar die top”. Zoals Robert de afgelopen dertien jaar alles gegeven heeft in het 1 e , geeft hij nu alles om te herstellen. En dat herstellen gaat niet zonder slag of stoot. Revalidatie is een lang proces.
Dat proces startte ongeveer een jaar geleden toen Robert werd geopereerd. De eerste twee maanden kon Robert niet lopen en verloor hij veel spierkracht. Je wereld wordt een stuk kleiner als je alleen maar kunt zitten of liggen. Je weet pas wat je mist als het niet meer kan en beseft al snel dat het om meer gaat dan alleen een potje voetbal. Want dan ineens blijk je ook niet in staat om je werk te kunnen doen, niet in staat te klussen in je nieuwe huis, je bent niet in staat te zorgen voor je kind, je blijkt vooral afhankelijk te zijn van anderen. Dat maakte die eerste periode zwaar. Het motiveerde Robert om gezond te leven, gezonde keuzes te maken, te werken aan z’n vitaliteit en te kijken naar wat wel lukte. Het gaf hem ook de gelegenheid om veel tijd door te brengen met zijn oudste zoon Jaxx. Samen boekjes lezen en spelletjes doen werd het nieuwe normaal. En vanaf het moment dat hij weer kon fietsen hebben ze samen eindeloos veel kilometers in Lunteren en omgeving gemaakt.
Inmiddels gaat Robert twee keer per week naar de fysio en doet hij wekelijks mee met conditietraining om het herstel te bevorderen. Het is fijn om weer mee te kunnen doen met het team. Voetbalmaten die voor elkaar klaar staan en het samen goed kunnen vinden. Robert is altijd betrokken gebleven op de jongens. Zo heeft hij alle wedstrijden gekeken en maakte hij een voetbalquiz voor het trainingskamp. Na de winterstop hoopt Robert wedstrijdfit te zijn en weer mee te kunnen voetballen. Wissel zitten en een half uur mee doen, telt ook mee.Die winnaarsmentaliteit die zo kenmerkend is voor Robert heeft hij ook altijd op het veld laten zien. Binnen de lijnen zie je zijn kwaliteit vooral verdedigend en heeft hij de afgelopen jaren een coachende rol aangenomen. Met zijn inzet en motivatie kan hij het verschil maken. Altijd doorgaan en niet bij de pakken neerzitten. Opgeven is geen optie.
Zo’n periode van revalidatie en herstel geeft ook inzicht. Het enige wat Robert wil is gezond zijn, geen pijn meer hebben en lekker kunnen voetballen. Zo leerde hij kleine en haalbare doelen te stellen. Grote doelen vragen veel tijd en loopt makkelijk uit op teleurstelling. “Eis niet te veel van jezelf. Hoe meer je van jezelf eist hoe groter de kans dat het fout gaat. Een succeservaring voelt goed en motiveert”.
Vanaf dag één heeft hij gezegd: ‘ik ga er weer staan’ en zo zal het ook gebeuren. Daarin ziet Robert zichzelf als zijn grootste concurrent want de afgelopen jaren tellen niet mee. Hij zal zichzelf gewoon weer moeten bewijzen. Bang om opnieuw geblesseerd te raken is hij niet. Wanneer zijn knie hersteld is zal die sterker zijn dan ooit tevoren. “De uitdaging zit in mezelf. Ik wil mezelf in de spiegel aan kunnen kijken en zeggen dat ik er alles aan heb gedaan om weer te kunnen voetballen. Als dat lukt dan geeft dat echt een kick!”
“En weet je dat voetballeven zal altijd wel blijven. Misschien niet als voetballer maar dan toch zeker als supporter, vrijwilliger of actieve voetbalvader. Fervent Lunterenaanhanger blijf je altijd ook als je niet voetbalt, want clubliefde gaat verder dan een potje voetbal.”
Dit verhaal is geschreven door Matthea van den Berg. Zij werkt als zelfstandig trouwambtenaar & ceremoniespreker. Meer weten? Kijk dan op www.ceremonies.nl
VV Lunteren en Rabobank Vitaal & Gezond
Samen scoren op vitaliteit en gezondheid. De Rabobank en VV Lunteren doen het! Samen zetten zij de schouders onder een gezonde leefomgeving waar iedereen op z’n eigen manier een steentje aan bijdraagt. Vitaliteit en gezondheid gaat over meer dan alleen voetbal. Het gaat over voedzaam en duurzaam over herstellen en revalideren, over sportiviteit en respect.
Het gaat over plezier en positiviteit, over jong en oud en omzien naar elkaar. In deze serie ontmoeten we mensen die daar vanuit hun verhaal graag iets over vertellen.
Lees hier de online krant van deze week.
