Postduivenvereniging Ederveen uitgevlogen

Henk de Rooy

EDERVEEN – Het doek is gevallen voor de postduivenvereniging Ederveen. Op 31 december 2022 viel het doek voor deze vereniging die in 1986 werd opgericht. Er waren te weinig leden over om de vereniging op een verantwoorde wijze voort te zetten. Ook de momenteel heersende kippenziekte bevorderde het einde van de vereniging. Een aantal leden hebben zich elders ingeschreven.

Oude schuur van Kees Bos

Aan de keukentafel in zijn huis aan de Nieuweweg in Ederveen haalt Johan van Weiden herinneringen op aan vervlogen tijden. Hij is vanaf het begin lid geweest van de vereniging en is begonnen in een oude caravan achter in zijn tuin en met 10 duiven. “De vereniging is in 1986 opgericht in een oude schuur van Kees Bos. Later konden we een school uit De Craats (buurt bij Bennekom) overnemen. Dat is toen ons clubgebouw geworden. In 1989 is deze nog geopend door wethouder Alberts van Ede. Initiatiefnemers tot oprichting van de vereniging waren o.a. Kees Bos, van Hal en Kees de Koning.Frans v Hunnik  Een aantal Ederveense duivenmelkers kwamen over van Veenendaalse verenigingen. Daar had je toentertijd vijf verenigingen, verdeeld over zaterdag- en zondagverenigingen. Daar is er nu nog maar één van over. We begonnen met zo’n 20 leden en jarenlang hebben we tegen de 30 leden gehad. Vorig jaar kwamen we op papier niet verder dan 9 met amper 50 duiven. Ja, dan is het einde verhaal.”

Plaatsen als Mantes la Jolie

De duivensport lijdt aan het virus dat vele verenigingen treft, vergrijzing en desinteresse van jongeren. Ook de mogelijkheden voor het houden van duiven in woonwijken is bijkans onmogelijk geworden. In dorpen als Ederveen had men diepe achtertuinen en was de duivensport een onderdeel van het dorpse leven. 

Het hoorde erbij en op verjaardagen en bij de koffie werd erover gesproken. In Ede was de Kolkakker buurt een centrum van de duivensport. Ook dit is inmiddels verleden tijd, onder meer door de renovatie van de buurt.Verledentijd zijn ook de uitslagen van wedvluchten, die jarenlang vermeld stonden in de Lunterse Krant. Plaatsen als Mantes la Jolie, Niergnies, Quierrain, Chimay, Vervins en Asse Zellik zijn teruggegleden in de vergetelheid der jaren. Maar voor de voormalige leden van de voormalige postduivenvereniging Ederveen zijn deze plaatsnamen synoniem voor de prestaties van hun duiven.

10 duivenmelker, 10 verhalen

Wat maakt de duivensport zo boeiend, dat men er zaterdagen voor thuis bleef? 

Johan: “Het mooie van de duivensport is als de duiven thuiskomen van een vlucht. Dat ze in de lucht met een klap naar beneden vallen het hok in. Het is de spanning die de sport met zich meebrengt. Dat begint al bij het loslaten op de plaats van bestemming. 

Dan is het de uren tellen en de spanning die je hebt bij het naderen van het thuiskomen. Tja, en als je dan de eerste bent van de vereniging, dat is dan echt heel mooi.”Over het herkennen van een goede duif als een mogelijke winnaar, zegt Johan: “Je voelt het aan de spieren en aan de onderkant aan de achterzijde. Daaraan kun je merken of het een goede duif is. Maar vraag je 10 duivenmelkers hierover, dan krijg je tien verschillende verhalen.”

Het elkaar gunnen

Postduivenvereniging Ederveen is voorgoed verleden tijd. Hoogtepunten waren de jaarlijkse shows in het clubgebouw aan de Sneeuwbesstraat in Ederveen. Honderden bezoekers over twee dagen bezochten de show. De verlotingen op vrijdagavond waren het middelpunt van het weekeinde. “Je merkte dat deze verlotingen ook leefde in Ederveen. We kregen altijd wel wat voor de vereniging. Hier een tientje, daar vijf euro. We gingen nooit met lege handen weg. Onze sponsors, als Rijk Achterberg en TBE Wout v/d Veen   En vele anderen Sponsors, zijn de vereniging altijd trouw gebleven.                       Het was ook het elkaar iets gunnen.”  

Lees hier de online krant van deze week.