ONVERHULD: Via Ede

Voor de Frankrijkgangers onder ons, zeker die naar de Côte d’Azur, zijn het bekende namen: Vienne, Valence, Montélimar, plaatsen die liggen tussen Lyon en de stranden in het zuiden. En iedereen raast er langs op weg naar verkoeling. Valence is dan nog wel eens in het nieuws vanwege verschrikkelijke ongelukken op de route du soleil. Echt zo’n punt waar na 1000 kilometer rijden de vermoeidheid toeslaat.Dat die toerist alleen maar voorbij rijdt begrepen ze daar 10 jaar geleden ook. De praktisch gave keizer Augustus tempel in Vienne, de befaamde noga in Montélimar en zelfs de fruitige Syrah wijnen van de hellingen van het Rhônedal, waren niet genoeg om vakantievierders te verleiden.

Daar hebben ze wat aan gedaan. Een compleet fietspadennetwerk is aangelegd langs de Rhône, maar ook langs zijrivieren als de Isère en de Doux. Echt geïnvesteerd, op een oude spoorlijn van vroegere zilvermijnen compleet met tunnels en bruggen, bijkomend voordeel is dat die aardig vlak zijn. En waar vroeger in Frankrijk fietsen ongeveer gelijk stond aan zelfmoord zijn het de meeste tijd vrij liggende paden door kersenboomgaarden, kilometers naast snelstromende watertjes en door slaperige dorpen. Onderweg reparatiepunten, horeca en veel fietsenzaken. En de toerist komt massaal. Fietsen gaan mee achter de auto of op de camper. Voor ouderen (en jongeren) kan het elektrisch. Valence profileert zich zelfs als fietsstad. 

Op de fiets op zoek naar het station in het centrum van die stad merkte ik daar trouwens weinig van of het moet zijn dat iemand mijn fiets bijna meenam toen ik de kaartjesautomaat stond te bestuderen, met de fiets een meter achter mij.Het zijn de kleine dingen die het voor je doen als fietser. De geuren van bomen en bloemen, het onverwachte strandje bij die waterval of de Franse vrouw die je snel twee mondkapjes geeft omdat je die daar nog nodig hebt in de trein. Of de dreadlock jongen in een foodtruck genaamd Hell’s Kitchen die geen koffie heeft en het tien minuten later toch komt brengen, voor 1 euro.Het is zoals mijn collega uit Borsele ooit zei: ‘de toerist moet een afslag eerder nemen.’ Dit tot woede van de collega uit Middelburg. Daarom Via Ede, net als die Via Rhona of de Dolce Via van 90 km, de Ardèche in. Toerist, je hoeft niet verder te rijden om in een of andere polder te gaan fietsen of op een overvol strand te braden in de zon. Via Ede, bossen, heide, fietspaden te over en in Lunteren is er een prachtig bosbad!

Lees hier de online krant van deze week.