Onverhuld: Kansen

In het Duurzaam Netwerk Ede (DNE) gaat het niet over duurzame producten of duurzame energie, maar om duurzame relaties. Duurzame relaties?

Ja, de relatie tussen allerlei maatschappelijke groeperingen. Van kerk tot moskee, verschillende culturen, meiden, jongens, vrouwen, politie en gemeente.

We komen als DNE al jaren met grote regelmaat bij elkaar onder het motto ‘in goede en slechte tijden, kijken wij wat ons als Edenaren bindt.’ DNE heeft het gehad over de gevolgen en gevoelens in Ede na aanslagen in de wereld, corona, belangrijke maatschappelijke ontwikkelingen als de instroom van vluchtelingen, de druk op de woningmarkt door statushouders, maar ook criminaliteit en polarisatie. Geen gemakkelijke kost, je bent het niet altijd eens, maar je spreekt met elkaar en dat leidt al snel tot meer inzicht. Je kunt gevoelens plaatsen. En belangrijk: je verschilt soms van mening, maar begrijpt elkaar wel.

Voor u gaat denken zijn dit de Verenigde Naties van onze gemeente; we hebben het ook over concrete zaken. Deze keer waren er korte presentaties van MBO, HAVO en HBO leerlingen over hun ervaringen bij stages. En dan hebben we het over leerlingen met onder andere een Marokkaanse, Syrische en Jemenitische achtergrond. De pitch voor een groep volwassenen deden zij in nagenoeg accentloos Nederlands (de Jemeniet was pas 4 jaar in ons land) en het was niet altijd prettig wat hen was overkomen. Ik had een dergelijk verhaal op 18 jarige leeftijd niet kunnen houden, zij dus wel.

Wat opviel was dat het geen achteraf gezeur was, hun doorzettingsvermogen, het zichzelf blijven en het noodgedwongen toch wat lijdzaam moeten ondergaan van de situatie (mijn woorden). Want het was klassiek: tientallen malen met behulp van de school een stage vragen en afgewezen worden om je accent, uiterlijk of kleding. Niet bejegend worden als een ‘gewone’ Nederlander, waardoor je toch wat gekwetst wordt. Niemand gebruikte die term trouwens. Maar ook het bewust zijn van het maken van een andere keuze. 

Wanneer als Verpleegkunde student met tevreden cliënten de begeleiding toch vraagtekens heeft, dan stop ik en ga ik een andere HBO opleiding doen. En geloof mij, deze leerlingen liepen niet verscholen in hoodies of zwaar gesluierd. De ervaringen voelden voor mij als toen ik op die leeftijd, komend uit een klein dorp in Zeeland voor het eerst in Utrecht ging studeren. Wel een accent, kleding op het randje en een onbekende stad en studentencultuur. Je leert vanzelf door te zetten, maar het blijft toch een kwestie van de kans krijgen.

Lees hier de online krant van deze week.