Onverhuld: Hoe een ei geluk kan brengen
Een kazerne ergens bij Nijmegen. Soldaten zitten na een zware dag van oefeningen te eten en opeens vliegt een projectiel door de zaal. Het ei treft een korporaal, die net een hap neemt, precies op zijn voorhoofd. De eierstruif druipt van zijn gezicht dat meteen rood aanloopt. De korporaal springt op en brult ‘wie heeft dit gedaan.’ Een soldaat die een meter of zes recht voor hem zit, kijkt verbaasd en begint te lachen. ‘Jij dus, meekomen nu.’
Misschien zou dit buiten een kazerne een lange procedure worden met bemiddeling of advocaten die stellen dat niet bewezen kan worden dat deze persoon dat ei vanaf die plek precies op het hoofd van de ander had kunnen gooien etc. Hier liep het anders.
Aanklager en rechter zijn dezelfde persoon, advocaten, nooit van gehoord. Uitspraak dezelfde dag: twee weken verzwaard arrest. Dat betekent overdag werken en ‘ s nachts in de cel. Ik hoorde dit verhaal bij een bezoek aan een 65 jarig huwelijk.
Wat heeft dan dat ei met huwelijksgeluk te maken?
De gestrafte soldaat kreeg een telegram dat er een overlijden in de familie was en hij wilde de begrafenis ver weg bijwonen. Dat kon gelukkig. Wel reisde er een gewapende militair mee om hem te bewaken tot in de kerk en tot op de begraafplaats toe. Je vraagt je af waar iemand dan heen zou moeten vluchten, maar zo ging dat. De gewapende militair durfde 70 jaar na dato wel te zeggen dat hij uit medelijden met de soldaat zijn wapen uit het zicht had gehouden bij de teraardebestelling. Blijkbaar had hij daar op die dag ook de tijd om eens goed rond te kijken, zag een leuk meisje, trouwde er mee en dat was vorige week 65 jaar lang.
Een tijd terug was ik bij een 100 jarige. Er hing een foto van haar geboortehuis aan de muur. Ik keek er naar en zei ‘dat is volgens mij de boerderij in die polder in Zeeland.’ Toegegeven, ik werd wat geholpen door foto’s in klederdracht van Zuid-Beveland. Het was waar, een nicht van mij woont er nu nog schuin tegenover en een familielid van de eeuweling was mijn wiskundeleraar. En die vertelde al in de klas hoe wij eigen stroom konden opwekken. Dit zijn de verhalen die je hoort bij dat soort bezoeken. Prachtige portretjes, lief en leed, levenservaring, nostalgie en hard werken, die te weinig worden opgetekend door een verslaggever. De Lunterse Krant en Ede.nieuws.nl doen het nog wel. Veel lezers smullen er van, voor jubilarissen een moment dat ‘gewone mensen’ een keer in de krant staan. Bij dezen.
Lees hier de online krant van deze week.
