Onverhuld: Het juiste midden 2

Nogal wat reacties op mijn vorige column met hetzelfde onderwerp. Die ging over de theoretische wijsheid en de praktische wijsheid van Aristoteles. Kern was: we hebben veel theoretici en weinig doeners. En als die laatste wat doen (hun werk dus), dan lopen ze de kans dat wanneer het maar iets misgaat controleurs van media tot politici hen aan de schandpaal nagelen. 

De reactie is dan helaas, dat niemand meer wat doet en durft. En zo zit er tegenwoordig nogal wat muurvast in de maatschappij. We hebben geld, we hebben plannen te over, maar niemand kan of durft ze uit te voeren, want de zeis staat gereed. En dat van groot (stikstof, energie, wonen, natuur) tot klein (het mag niet van mijn baas).

Ik liet de reacties die ik kreeg op mij inwerken en mijn conclusie was dat ik die kreeg van de theoretici, de plannenmakers dus en de doeners, en helemaal niet van de controleurs. 

Een plannenmaker voelde zich aangesproken en vertelde; ik wil ook niets liever dat mijn plan uitgevoerd kan worden, maar mijn opdrachtgever die ook mijn controleur is wil meerdere varianten zien en dan nog een de voor- en nadelen van alles bespreken. En zo zijn we al een jaar bezig. Er is nu een second opinion gevraagd. Het ligt weer al een tijdje stil.

Een doener vertelde mij dat hij het pijnlijk vindt dat hij zijn werk niet goed kan doen. Ik mag de gegevens niet raadplegen van degene die deze gegevens controleert en als ik het wel doe krijgt mijn werkgever een boete of een naar stukje in de krant. Ik lever dus noodgedwongen half werk en dat frustreert me.

De sleutel ligt dus bij de controleurs, die vaak ook nog eens opdrachtgever zijn. En zoals gezegd die reageerden tot op heden niet.

Nu ben ik zelf ook wel eens opdrachtgever en moet ik het controleren. Ik ben, zoals u leest, al met mijzelf hierover in gesprek. Nu al die andere controleurs nog. Reacties mogen.

Lees hier de online krant van deze week.