Onverhuld: De ellendigen

Je hebt wel eens van die wensen die je zelf in vervulling kan laten gaan. Voor mij was dat een voorstelling van Les Misérables, in het Frans en in Parijs.

Voor wie het niet weet, Les Mis is een boek van een van de grootste schrijvers ooit, Victor Hugo. Het speelt rond 1830 en legt de nadruk op de ellendige omstandigheden waarin gewone mensen toen leefden. Parijs was alleen decor.

Natuurlijk is hij ook bekend van het boek ‘De klokkenluider van de Notre-Dame’, een romantisch verhaal, maar het was bedoeld als een aanklacht tegen de slechte staat van onderhoud van de kathedraal.

Alsof het een concert van de Rolling Stones betrof opende ik elke dag de website van het Théatre du Châtelet voor kaartjes voor de altijd uitverkochte voorstelling. Er waren kaartjes, maar dan zag je niks. Pleister op de wonde dat die 12 euro kostten, maar dat toch niet. Ik belde zelfs met de kassa en daar kreeg ik de tip te blijven kijken, want er waren met regelmaat scholen die kaarten teruggaven. En zo twee kaarten bemachtigd, ongeveer tegen het dak van het theater en tussen een schoolklas. Je zit er krapper dan in het Feyenoord stadion.

Maar het was het waard. De brugklassers drie uur stil en bij de afloop van verschillende scènes werd er in het hele theater behalve geapplaudisseerd ook luid gejuicht. De voorstelling is slechts een fractie van het boek, er gebeurt in proza zoveel dat je dat niet in drie uur kan laten zien. Hoogtepunten: het prachtige lied ‘Hoor je de mensen zingen, het is het lied van de boze mensen’, dat was ook de toegift, ander hoogtepunt de tot inkeer komende geobsedeerde politieman Javert in zijn jacht op hoofdpersoon Jean Valjean. Die zat 19 jaar op de galeien omdat hij een brood stal. Het jongetje Gavroche, dat dramatisch bij de barricaden om het leven komt. Voor hem werd de zaal ongeveer afgebroken. De zoetsappige Marius, Fantine en Cosette zijn eigenlijk romantische bijfiguren, saai zoals in het boek. Revelatie was voor mij de dwaze familie Thénardier die in hun herberg munt slaan uit iedere ellendige. En zo was het helaas ook in die tijd.

Victor Hugo werd trouwens later door Napoleon III uit Frankrijk verbannen omdat hij het gewaagd had deze niet democratisch te noemen.

Tot slot was het mooiste dat in de pauze, ja die duurt daar nog een half uur, iedereen naar het balkon buiten stormde om de twee kilometer verderop staande herbouwde Notre-Dame in het blauwe licht te zien staan. De ultieme eer voor Victor Hugo.

De volgende dag ben ik afgedaald in de riolen van Parijs omdat ik het verband met Les Mis wilde weten. Via het riool ontsnappen verschillende personages en Javert pleegt er een dramatische zelfmoord. Hoewel niet duidelijk is of dat lukt. Volgende keer meer over de riolen en de democratie.

Lees hier de online krant van deze week.