De Lunterse Krant ging op bezoek bij Piet en Marijke in Papoea Nieuw Guinea

Ruim acht jaar wonen, Piet en Marijke Muilwijk en hun zonen Michaël, Samuël en Joël, in Papoea Nieuw Guinea (hierna PNG). Piet is piloot (captain) bij MAF (Mission Aviation Fellowship). Een organisatie die zich wereldwijd actief is in landen waar het vervoer over land een groot probleem is.

Een goed voorbeeld hiervan is PNG. Een land dat 16x Nederland is en waar in de binnenlanden geen wegen zijn. Alleen in de paar steden en bij kleinere plaatsen langs de kust is sprake van een soort wegennet. In de uitgestrekte binnenlanden (90% van PNG) zijn de rivieren de highways. In dit binnenland vormt de MAF veelal de enige verbindingsmogelijkheid met de buitenwereld. Hun slogan is dan ook: MAF vliegt waar wegen eindigen!

Piet en Marijke wonen met hun kinderen in Wewak een plaats aan de noordkust van PNG.

Dan vlieg toch even door

Voor lezers van de Lunterse Krant en in Lunteren en Harskamp zijn Piet en Marijke geen onbekenden. Ook al vanwege de ondersteuning vanuit de Herv. Gem. Lunteren aan het gezin Muilwijk. Uit het contact in de zomer van 2023 ontstond het idee het gezin in Weak te bezoeken.

“Dan vlieg je toch even door!”, was de reactie van Piet bij het vernemen dat ondergetekende (Henk de Rooy) aan het einde van 2023 in Bandung (Indonesië) verbleef. Zo ging het op 4 januari 2024 vanuit Bandung, via Jakarta en Singapore naar Port Morsbey (hoofdstad PNG) en vandaar naar Wewak. Een reis van twee dagen heen en twee dagen terug. Het is een reis geworden, waarvan je zegt die maar eens in je leven te maken. Dit was zo’n reis.

In totaliteit anders

Ter plekke rees wel de vraag: Hoe verwoord je de indrukken van een samenleving die in alle totaliteit anders is dan die wij in Lunteren gewoon zijn. In alles is zichtbaar dat de bevolking haar roots heeft in de bush. Deze zit in hun genen en het tempo van de bush bepaald hun doen en gaan. Dat is overal merkbaar, op straat, op de vliegvelden, zelfs in de grote steden. De bevolking is over het algemeen vriendelijk, maar let wel op je spullen. Het mijn en dijn is er omgekeerd anders dan bij ons.

850 Papoea-talen

PNG telt 8 miljoen inwoners, waarvan 20% (1.6 miljoen) wonen in steden als Port Moresby, Lae, Mount Hagen en in kleinere plaatsen langs de kust. De overigen wonen in het onmetelijke binnenland.

Er worden zo’n 850(!) talen gesproken. Engels is de voertaal en in de binnenlanden is het de PNG-taal . Deze taal wordt vooral gebruikt bij de handel, vergelijkbaar met het technisch Engels.

De enorme veelheid van (Papoea)talen is te verklaren door de ligging van de dorpen. Heuvels en bergen zijn begroeid met dichte oerwouden, vaak ondoordringbaar. Daarbij komt dat dorpen zelfvoorzienend zijn. Het komt voor dat een dorp op drie kilometer afstand een geheel andere taal spreekt.

Stel je voor dat je in Ederveen woont en de mensen in De Klomp niet kunt verstaan. Of dat ze in Ede Indiaans spreken, in Lunteren Fins en in Barneveld Arabisch.

Alles is familie

Familie is belangrijk. Zij vormen de basis van je bestaan. De sociale controle is enorm. Men weet alles van elkaar. Alle beslissingen gaan via het dorpshoofd en eigen (privé) bezit kent men niet. Alles behoort tot de familie. Het komt voor dat tot wel vijf generaties in één huis wonen.

Moet er geld komen voor iemand die, b.v. door de MAF vervoerd moet worden? Het geld hiervoor komt uit het familiekapitaal. Het kan dus voorkomen dat u wat geld gespaart hebt, doordat uw zoon elders werkt, dan komt de dorpshoofd om het geld. En je hebt het maar te geven. Het is een voor ons Nederlanders een totalaal ongekende wijze van samenleven.

Gemiddelde leeftijd: 25 jaar

De bevolkingsgroei wordt belemmerd door een aantal factoren: de hoge kindersterfte bij gebrek aan hygiene en kennis, onder jongeren zijn aids en tb doodsoorzaak nr 1. De levensverwachting in PNG is amper 60 jaar.

Begraafplaatsen, zoals we die in het westen kennen, kent men in de binnenlanden niet. De overledene wordt op het eigen erf begraven.

Meedeinen op het ritme

PNG wordt ook wel ‘the land of the unexpected’ genoemd, het land van het onverwachte. Het is een land met een eigen ritme. Het is er schoon. Als er een markt is geweest en die zijn er elke dag, een uur later is daar niets meer van te zien. Opgeruimd!

Het credo is voor PNG: Je laten meedeinen op het ritme van PNG.

Dit artikel is een persoonlijk verslag  van Luntese Krant medewerker Henk de Rooy. Het is ontstaan uit de contacten ter plekke in Wewak en elders in PNG.

Wilt u reageren: hderooy@introweb.nl

 

Lees hier de online krant van deze week.