Cuvée De Frel: Les Trois Glorieuses

Twintig was ik toen ik op een zonnige, maar frisse vrijdagochtend door het centrum van Beaune liep. De strakblauwe lucht gaf een onverwachte geur af, namelijk van brandend hout. De lokale bakker was drukdoende pain en baguettes te bakken, een vertrouwd gevoel zoals hier voel ik mij thuis, heb ik hier ooit geleefd, maakte zich meester van mij. 

Het was de derde vrijdag in november en ik was daar met een reden. In die jaren werkte ik voor Wijnkoperij Robbers & Van den Hoogen te Arnhem en was daar met de directeur, Jaap Donders en natuurlijk met mijn collega wijnadviseurs. Het derde weekend in november wordt ‘Les Trois Glorieuses’ genoemd en deze titel vraagt om nadere uitleg.

Hospice de Beaune

De geschiedenis gaat ver terug, Nicolas Rolin werd in 1422 benoemd tot kanselier van hertog Filips de Goede, Nicolas werd geboren in een welgestelde familie in Autun en studeerde rechten in Avignon. Naast het feit dat hij de belangrijkste adviseur was van de hertog was hij ook verantwoordelijk voor het innen van de hertogelijke belastingcenten. De overlevering wil dat Nicolas zelf ook een aardige duit uit de belastingpot wist te vissen. Evenwel maakt de geschiedenis duidelijk dat vader Rolin Nicolas een vermogen had nagelaten en bovendien vele hectaren wijngaard in dorpen die nu nog bekend staan als leveranciers van de meest kostbare wijnen van de Bourgogne. Om een paar te noemen: Meursault, Beaune, Pommard en Volnay. 

Tot de dood ons scheidt, twee huwelijken strandden omdat de eega’s overleden en het kapitaal van de niet onbemiddelde dames al bij het sluiten van het huwelijk bij wet aan de echtgenoot verviel. Op 20 december 1423 trouwde hij met Guigogne de Salins die zijn kapitaal ook aanzienlijk vergrootte want haar familie was eigenaar van een zoutmijn met de financiële potentie van een goudmijn. Toch ging zijn welvaart knagen. Wellicht is de gelijkenis die Jezus werd verteld volgens Mattheüs ‘Het is makkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke om om het Koninkrijk van God binnen te gaan. Nicolas’ geweten begon te knagen en hij bedacht om de gemeenschap van Beaune en omgeving een ziekenhuis te schenken voor de gratis verzorging van patiënten. 

In 1443 werd begonnen met de bouw van het ‘Hospice de Beaune’. Dit monument is nog steeds als museum te bezoeken in het centrum van Beaune. Behalve het monument hangt daar ook het opmerkelijke werk ‘Het Laatste Oordeel’ van Rogier van der Weyden uit de 15e eeuw. In 1462 overleed Nicolas Rolin, zijn vrouw, Guigone de Salins was ontroostbaar. Zij liet het Hospice opnieuw behangen met de repeterende tekst ‘SEULE’ – ‘ALLEEN’. Bezoek dit prachtige monument!

De wijngaarden van het Hospice de Beaune

Zakenman als Nicolas was begreep hij maar al te goed dat de kosten die het ziekenhuis maakte ook gedekt moesten worden. Hiertoe liet hij het Hospice ook een aantal wijngaarden na. Ook vermogende wijnboeren met een vlekje op hun ziel lieten in de opvolgende eeuwen wijngaarden na aan het Hospice en het bezit nam steeds grotere vormen aan. Les Trois Glorieuses zijn de drie dagen van het derde weekend van november. In dat weekend vinden drie evenementen plaats, De Paulée de Meursault een soort lunch als introductie van het bijzondere weekend, de proeverij van de beschikbare wijnen op zaterdag met voor de ‘Fine Fleur’ van de wereldwijde wijnhandel een diner op de zolderruimten van Het hospice.

De apotheose van het weekend is de wijnveiling op zondagmiddag, altijd met als veilingmeester een Franse of internationale ster. 

Can we have that bottle of Nuits-Saint-Georges?

Een imposante ruimte, de zolder van het Hospice met een hoog dakbeschot. Dan te bedenken dat je aan tafel zit in een monument van bijna 600 jaar oud. Naast mij zat de aimabele Pieter Kortman, seniorwijnadviseur en collega van mij uit Dordrecht, die het westen, te weten groot Rotterdam, Zeeland en West-Brabant van wijnadvies voorzag en dan menig okshoofd verkocht, een okshoofd is een wijnvat met een inhoud van 240 liter, equivalent aan 288 flessen van 0.75 liter. Stel je Pieter voor als een aristocraat, uitstekend gesoigneerd in driedelig grijs gekleed. Pieter had vaker aan dit culinaire spektakel deelgenomen en wist hoe de hazen liepen. Deze ‘hazen’ waren studenten van de Franse hotelschool uit Lyon. Georganiseerd in drie teams, één team voor het serveren van de gerechten, één team voor het serveren van de wijnen en mineraalwater (Cola niet beschikbaar) en één team voor het afruimen van de lege borden en bestek. Pieter riep de ‘wijnober’ en vroeg hem om de wijnlijst, ik zag dat hij de jonge hotelschoolstudent vijftig Franse franken in de hand drukte en tien minuten later stond onze tafel boordevol met de premier en grand cru wijnen uit de mooiste dorpen van de Bourgogne. Naast ons zat een delegatie van Amerikaanse wijnhandelaren, hun ogen werden wel heel erg groot bij het zien van de vineuze rijkdom op onze tafel, zij werden slechts flesje voor flesje voorzien van Bourgondische wijnen. We hadden wel een probleempje, op onze tafel ontbrak een ‘kwispedoor’ ofwel een spuwpot waarin je de geproefde wijn kwijt kunt. Hiervoor gebruikten we een lege fles, waarin toevallig wijn uit Nuits-Saint-Georges had gezeten. Pieter werd door één van de Amerikanen aangesproken: ‘Can we have that bottle of Nuits-Saint-Georges’, waarop Pieter voorzichtige de fles pakte en deze met veel elan aan de Amerikaan overhandigde…. 

Lees hier de online krant van deze week.