Huize Zonnehoek – Hotel ‘de Delle’: van pension tot kantoorpand De naam Roelofsen is een bekende familienaam in Lunteren. De familie bezat rond 1900 veel bouwland in en rond het dorp. Brandina Roelofsen had, waarschijnlijk uit een erfenis want zij was nog minderjarig, een groot stuk bouwland in de buurt van het Station. Het stuk grond werd ook wel “Het Papenstuk” genoemd, omdat er in die buurt een klooster had gestaan. In 1912 kreeg de heer Hendrik Schreuder (klompenmaker en pensionouder) een vergunning om een ‘landhuis’ te bouwen op het land van Brandina. In 1914 werd de grond officieel verkocht aan Hendrik Schreuder. Hij had er een mooi huis op laten zetten en noemde het ‘Zonnehoek’.
Huize ‘Zonnehoek’ in 1920.
Na de dood van zijn vrouw Berendina trok zus, weduwe Jantje Lagerwey-Schreuder, bij hem in. Hendrik hield zich bezig met zijn klompenmakerij, hij had namelijk achter het huis een schuur laten bouwen en Jantje deed het pension. De familie Moolenaar uit Rotterdam was al een aantal malen te gast geweest in het mooie pension. In 1925 namen hoofdboekhouder Gerard Jan Moolenaar en zijn vrouw Jildou het besluit om naar Lunteren te verhuizen. Ze kochten het pension van Hendrik Schreuder en ze vestigden zich aan de Stationstraat 1, de latere Spoorstraat 1 en weer later Spoorstraat 3… G. J. Moolenaar werd ook pensionhouder, het huis hernoemde hij: de ‘Zonnehoek’ werd ‘de Delle’.
Professor H. de Vries en de familie Moolenaar in 1928 voor het huis.
Huize ‘Zonnehoek’ heeft een lange geschiedenis als pension, hotel, restaurant en zelfs als café. Na de Tweede Wereldoorlog nam zoon Robert de zaken over van zijn vader. Robert voerde een aantal verbouwingen uit, maar veel veranderde niet aan ‘de Delle’. In de jaren vijftig was er een groot terras aan de kant van het Station. Op een groot wit bord in de tuin stond Hotel ‘De Delle’ Café Restaurant. Robert verleende Indische Nederlanders onderdak totdat hij het pand in 1955 verkocht aan Folkers Algera. Algera was ook pensionhouder en er leek niet veel te veranderen aan de status quo van ‘de Delle’.
In 1961 verkocht Algera het huis aan Arie van der Leek, een winkelier uit Scheveningen. Samen met zijn vrouw Hendrika maakte hij van het huis een ‘Rusthuis voor ouderen’. De naam ‘de Delle’ verdween, alleen ‘Zonnehoek’ bleef fier op de gevel staan. Na de dood van Arie nam zijn weduwe de taken over. In 1962 had het huis meer dan 17 bewoners. In 1969 bleek het huis niet aan de nieuwe eisen voor bejaardenhuizen te voldoen. Zo moesten er liften komen en om één en ander brandveilig te krijgen moesten er veel aanpassingen geschieden. Dat was mevrouw van der Leek een brug te ver. Het Tehuis ging in de verkoop…
Huize ‘Zonnehoek’ in de jaren zeventig.
De heer en mevrouw Rasch hebben het pand in oktober 1969 gekocht, met de bejaarden er nog in. De heer Rasch zocht voor alle bewoners woonruimte en in januari 1970 konden de eerste Spaanse gastarbeiders hun intrek nemen in het voormalige hotel. Deze gastarbeiders werkten bij SKF en later bij Stroomberg.
Huize ‘Zonnehoek’ in de jaren tachtig.
De heer en mevrouw Rasch hadden in de provincie Utrecht meer pensions waar gastarbeiders verbleven. Het ging er ordelijk aan toe in pension ‘Zonnehoek’, er waren huisregels en één en ander stond onder scherp toezicht. Tot 1984 waren er buitenlandse werknemers in het hotel, daarna nam de vraag naar buitenlandse werknemers af, dus ook de vraag naar woonruimte droogde op. In mei 1983 was er een grote veiling in het hotel. De heer en mevrouw Rasch wilden eigenlijk wel van het huis af, maar ja, het was natuurlijk erg groot. Nadat het een tehuis voor pleegkinderen was geweest werd Huize ‘Zonnehoek’ een kledingverzamelpunt voor Polen. Ondertussen waren de heer en mevrouw Rasch aan het rondkijken waar ze naartoe zouden willen verhuizen. Uiteindelijk dachten ze hun ideale huis gevonden te hebben in Stieltjeskanaal. Totdat mevrouw Rasch zich bedacht. Het huis lag heel erg afgelegen. Voor een boodschap moest je minstens een kwartier rijden. Uiteindelijk bleek: “We waren op zoek naar wat we al hadden”. De heer en mevrouw Rasch bleven in Lunteren wonen achter Huize ‘Zonnehoek’. Uiteindelijk gelukkig maar, want er waren plannen om Huize ‘Zonnehoek’ af te breken en appartementen op de vrijgekomen grond te bouwen… Het huis stond echter wel leeg. Af en toe werden er brandweeroefeningen gedaan. Het statige pension van weleer verloederde…
In 1993 werd Huize ‘Zonnehoek’ uiteindelijk verkocht via de heer Schuurman aan de heer Schuringa. Het huis zou worden opgeknapt en weer verkocht. Na jaren zelf met de verbouw bezig te zijn geweest wilde de heer Schuringa het huis verkopen. Hij was eigenlijk nog niet helemaal klaar, maar het lukte hem niet om het verder af te maken. Het huis stond weer jarenlang leeg….Totdat in 2008 Lunteraan Bert Sauer zijn oog liet vallen op de prachtige locatie van Huize ‘Zonnehoek’. Het pand werd gekocht en grondig verbouwd tot kantoor. In 2019 verkocht Bert Huize Zonnehoek aan Maruschka van Duren en Peer Ruigendijk en wordt thans gebruikt als woning voor hun grote gezin en biedt tevens onderdak aan de locatie Lunteren van Vitaal mensenwerk, eerste en tweedelijns GGZ instelling (Psychologen praktijk), voor volwassenen uit de regio.
Huize Zonnehoek anno 2008.
Huize Zonnehoek anno 2009.
Het pand staat er nu weer fier bij. Het heeft een ware facelift ondergaan. Het terras uit de jaren vijftig is hersteld en het uitzicht naar het Station is weer optimaal. De oorspronkelijke naam staat op de pui… Met andere woorden: Huize ‘Zonnehoek’ is zowel binnen als buiten weer een lust voor het oog!
Door Annette Werkhoven, historica
www.dewerkhoven.nl
